Anamcara bestaat 10 jaar!
10 jaar geleden gestart als kleine zelfstandige thuisverpleging en ondertussen uitgegroeid tot een succesvolle verplegingsdienst met een 20tal medewerkers. Hoe kijken oprichters Marjorie en Jurgen hierop terug? Je leest het hier.
Marjorie, Hoe kijk jij terug op de afgelopen 10 jaar?
Ik kijk er met een zeer warm gevoel op terug. We hebben heel wat mensen leren kennen en heel erg goed leren kennen. Als verpleegkundige bouw je een vertrouwensband op waarmee je veel kan bereiken bij diegene die je verzorgt. Op termijn word je aanschouwd als ‘kind aan huis’. Je mag binnen via de achterdeur. Dat betekend wel iets, vind je niet? En de dankbaarheid van de patiënten het is verslavend.
Wat zijn voor jou de hoogtepunten? Wat ga je nooit meer vergeten?
Omdat ik een gevoelsmens ben ligt het afsluiten van een patiënt me altijd zeer emotioneel. Wanneer ze vragen om me eens vast te pakken, dan kan ik wel huilen van blijdschap! Dit zijn voor mij hoogtepunten. Samen met de patiënt heb je gezocht naar de beste oplossing voor zijn of haar fysieke of mentale problemen en samen heb je gewerkt aan zijn of haar behandelingsproces. Een quote die ik vaak gebruik; ‘Daar waar het goed gaat, moeten wij niet zijn’. En dit klopt ergens wel.
‘Daar waar het goed gaat, moeten wij niet zijn.’
Kun je iets vertellen over de begintijd? Hoe zag deze er uit?
In november 2012 ben ik gestart als zelfstandige thuisverpleegkundige in Roeselare. Voordien woonde ik in Brugge. Alles was nieuw voor mij; nieuwe regio, mensen, artsen. Het was toen een zeer strenge winter, ik zal het niet snel vergeten. Ik kreeg het warm door de stress om mijn weg te vinden en op elk adres op tijd te zijn. In de zomer van 2013 geeft mijn echtgenoot die ook verpleegkundige is mij komen vervoegen bij Anamcara. Sindsdien werken wij samen om Anamcara uit te bouwen tot een kwaliteitsvolle verplegingsdienst.
Hoe verklaar je de groei? Wat blijkt het succes van Anamcara?
De afgelopen 10 jaar is Anamcara uitgegroeid tot een groep van een 20 tal mensen.
Elk van hen neemt een stukje van het bedrijf op zich. Mijn man en ik bepalen de visie en sturen het team aan. Bij de start van Anamcara waren zowel Jurgen als ik verpleegkundige aan huis. Naarmate er meer patiënten werden verzorgd en er diensten bij werden gemaakt werd de nood aan planning, taakverdeling en administratie groter. Waardoor wij in deze nieuwe rollen rolden.
We hechten veel belang aan de holistische aanpak binnen ons vak. De verpleegkundigen die bij ons werken dienen deze visie ook te dragen om zo tot een kwaliteitsvolle manier van verplegen te komen.
Achteraf gezien, zou je er nog eens aan beginnen?
Toen in 10 jaar geleden begon wist ik natuurlijk niet hoe Anamcara zou evolueren. Ik was daar ook niet mee bezig. Elke dag heb ik mijn best gedaan om patiënten op een respectvolle manier te verzorgen. Ik ben een empathisch en zorgzaam type persoon en merk dat Anamcara dit ook zo uitstraalt. Ik denk dat Anamcara automatisch opnieuw zou uitgroeien tot wat het vandaag is.
De verhuis naar een nieuwe locatie
Thuisverpleging werd nooit eerder op een vaste locatie georganiseerd.
Was dit het begin van een nieuw tijdperk voor Anamcara?
Het oprichten van ‘Het Huis van Verpleging’ heeft ons zeker een boost gegeven! Een vaste locatie waar zowel onze verpleegkundigen als patiënten terecht kunnen, werkt ook drempelverlagend en resulteert in meer mensen die tot bij ons komen met hun zorgvraag.
Stad Roeselare heeft er door Anamcara een nieuw herkenningspunt bij en daar zijn we best trots op!
Hoe kijk je naar de toekomst? Zijn er bepaalde zaken die je nog wil bereiken?
Eén van onze doelstellingen is het behalen van een ‘kwaliteitscertificaat’, zodanig wij ons als team kunnen blijven motiveren om correcte verpleging aan te bieden bij de mensen die ons hun vertrouwen schenken.
